Iets meer dan een week geleden verbood de Taliban me om voor Save the Children te werken. Ik werk in het onderwijs en ik hou meer van mijn werk dan van wat dan ook ter wereld.
Als Afghaanse vrouw, mag ik niet werken, omdat vrouwen niet als ‘nodig’ worden gezien. Ik ben geschrokken, woedend en kapot van het nieuws. Onze studenten zitten midden in hun toetsweek. Er is een kans, dat ze die nu niet meer kunnen afmaken, wat betekent dat ze volgend jaar misschien geen examen kunnen doen. Een heel studiejaar verspild.
Niet de eerste keer
Meisjes en vrouwen in Afghanistan zijn wel bekend met het vechten voor hun rechten. Ik was negen jaar oud toen ik erachter kwam wat school was. Ik kon niet lezen of schrijven en wist niet eens hoe een klaslokaal eruitzag. Er was geen school in mijn dorp. Totdat een Turkse organisatie er een bouwde naast mijn huis. Vanaf dat moment veranderde mijn leven.
De Taliban had toen voor het eerst de macht in handen en had het meisjes verboden om naar school te gaan. Maar mijn dappere vader trotseerde hen en anderen in onze gemeenschap die vonden dat meisjes geen recht hadden op onderwijs.
Hij bracht ons elke dag naar school, vastberaden dat we kansen in het leven zouden hebben. Hij wilde niet dat we zouden trouwen met mannen ouder dan onze opa’s. Het was moeilijk en gevaarlijk. Mijn vaders leven werd bedreigd. Maar we deden het. We waren de eerste meisjes in onze gemeenschap die naar school gingen. Ik ben afgestudeerd als verloskundige, maar heb er later voor gekozen om leraar te worden, zodat ik meisjes in mijn gemeenschap de kans kon geven om ook te leren.
Geschiedenis herhaalt zich
Spoel door naar vandaag en de geschiedenis herhaalt zich. Opnieuw is de Taliban aan de macht en weigeren ze onderwijs aan meisjes en vrouwen. Ze hebben ons verbannen uit parken, sportscholen en we mogen niet meer alleen reizen. Ze hebben ons verboden ons leven te leiden.
Het laatste bevel dat vrouwen verbiedt om voor internationale of nationale niet-gouvernementele organisaties in Afghanistan te werken, beperkt niet alleen de rechten van vrouwen, het zal ook levens kosten.
Zonder vrouwen geen hulpverlening
Zonder vrouwelijke medewerkers kunnen organisaties als Save the Children niet veilig en effectief opereren in Afghanistan. Dat komt omdat vrouwen en meisjes in onze gemeenschappen alleen met andere vrouwen en meisjes mogen omgaan.
Dat betekent dat we alleen vrouwelijke vroedvrouwen, artsen of verpleegkundigen kunnen bezoeken. Onze meisjes kunnen alleen les krijgen van vrouwelijke leraren. Huishoudens met alleenstaande moeders kunnen geen geld- en voedselhulp krijgen, tenzij er een vrouwelijke hulpverlener bij de distributie aanwezig is met wie ze kan praten.
Het verbod op vrouwelijke hulpverleners sluit vrouwen en kinderen af van essentiële ondersteuning in een tijd waarin we worden geconfronteerd met onze grootste voedsel- en economische crisis ooit.
Een oproep
Ik roep de wereld op om naast ons te staan, voor ons te pleiten, onze stem te zijn en te eisen dat het verbod wordt teruggedraaid.
Ons leven hangt ervan af.
